Total freeze. Mijn uitstelgedrag, me redelijk bekend als er spannende dingen moeten gebeuren, kwam in april vorig jaar tot een complete stilstand. Zelfs mijn lichaam werd stijf en stram. Van buiten onbewogen, voelde ik van binnen pure paniek. Gedachten vlogen alle kanten op en de focus was ver te zoeken. Aan het begin van vorig jaar had ik namelijk besloten voorzichtig mijn eerste stapje in social media land te zetten door een instagram account aan te maken en een snoezige foto van onze jonge kat te posten. Met de Clarity tools in de hand, kwamen er meer posts. M’n onderbewuste had het gevoel dat dit moest, maar durfde eigenlijk niet. Corona dreef de urgentie om deelnemers te werven en om zichtbaar te worden al snel op, en zo was ik niet snel daarna ook zichtbaar op het door mij gehate facebook. Het onbewuste deel in mij wilde echt, dat liet ze blijken. Dapper daalden we steeds weer af naar de kern van de angst en keerden terug naar de realiteit. Maar autorijden met de handrem erop, gaat niet lang goed: m’n onderbewuste ging in het rood en schakelde eind april alle circuits uit, waardoor het hele systeem knarsend en krakend tot stilstand kwam. Er kwam niets meer uit m’n handen. Gelukkig zijn er heel goede Clarity trainers, zoals collega Fréderique Speckman. Zij heeft me fantastisch begeleid, waardoor er weer beweging mogelijk was. De samenwerking maakte dat ik opeens inzag dat het niet alleen gaat om de tools ter hand nemen en begripvol zijn naar je vierjarige. Door haar behoedzame benadering van het pijnpunt, ervoer mijn onderbewuste veel veiligheid. En dit opende een deur naar herinneringen waarvan ik het bestaan niet eens wist en die samen een sleutelherinnering vormden. Ik realiseerde me maar weer eens hoe waardevol het is om met anderen samen te werken. We hebben allemaal onze kwaliteiten en onze blinde vlekken. Natuurlijk, ik trek nog steeds graag m’n zevenmijlslaarzen aan. Maar ik kan nu ook vaker vertragen, voorzichtig polsen in plaats van direct in de roos knallen met m’n vragen. Precies een jaar verder is zichtbaar zijn nog steeds wel een spannend dingetje. Maar in december en januari heb ik meer van mezelf kunnen laten zien op social media dan het hele jaar ervoor bij elkaar. Én ik heb mijn onderbewuste op een meer ontspannende manier mee. Dus gebruik je tools, beweeg er behoedzaam en liefdevol mee in de collectie aan herinneringen, en werk zo nu en dan eens samen met een buddy of een coach. Je kunt ook meedoen met een van onderstaande workshops. Misschien raak je geïnspireerd op een manier die je verrast. |
Akki Colenbrander
Open Your Windows of Opportunity